Yitik Bir Aşk Hikayesi

   Günlerden bir gün ben yine sana düştüm. Seni attı kalbim bir an. Yine bugün özlediğimi farkettim. Elimden pek birşey gelmiyor. Özlemek dışında yapacak başka bir şeyim yok biliyorum. Ara sıra resimlerimize bakıyorum, hepsi birbirinden güzel resimler. Ve düşünüyorum nasıl bu hale geldik diye. Seni benden ayıran şey neydi ? Nasıl oldu da ayrılık rüzgarları bize de esti. Oysa hiç bırakamazdın beni, hele ki ben sensiz bir hayatı düşünemezdim  bile. Nasıl oldu da böyle parçalandık birbirimizden. Benim parçalarım sende kaldı, senin parçaların bende.. Birbirimize o kadar sıkı sarılmışız ki bir bütün olmuşuz. Önce bir bütün haline gelip sonra parçalanmayı nasıl başardık.     Aklıma sözlerimiz geliyor.Birbirimize  söylediklerimiz... Sen gidersen ben hiç yaşayamam kartanem derdin. Şimdi nasıl yaşıyoruz bu kadar ayrı. Aramızda bunca mesafe varken ben nasıl nefes alabiliyorum sensiz ? Gününün nasıl geçtiğini anlatmadan uyuyamazdın sen. Şimdi kime anlatıyorsun neler yaptığını. Kim tamamlıyor b

    Hangisi daha zor ? Yaşamak mı yoksa ölmek mi ? Ölüm bir bilinmezlik bana göre. Sonrasında ne olacak kimse bilmiyor. Dini olarak değil elbette, düşünsene ölüyorsun ve sonrası nasıl olacak bilmiyorsun. Bir daha rüya görebilecek miyim ölünce ? Seni tekrar görebilecek miyim ? Yaşam daha kolay desen oda aynı bilinmezlik aslında. Yarın ne olacak hangimiz biliyoruz ? Sen gelecek misin yarın bilmiyorum mesela. Bundan sonra ki hayatımda gelecek misin yine yanıma bilmiyorum. Yokluğunun bende yarattığı boşluktan kurtulabilecek miyim ? Acı peki.. Acın dinecek mi ?     Gidişinle beni yıkan en büyük şey seni artık göremeyecek olmamdı. Bir daha sana dokunamayacak olmam. Beraber dinlediğimiz şarkıları bir daha aynı duygularla dinleyemeyecektim. Sesinden duymuştum mesela bir şarkıyı. Şimdi nerede çalsa kahroluyorum. Oradan uzaklaşmak istiyorum hemen. Bir daha duymak istemiyorum. Sen değilse söyleyen, bana işkence gibi oluyor o şarkı. Sen olsan söyleyen ne yaparım diye düşünüyorum. Sana çok yakı

Lise arkadaşlarımın bir çoğu yurt dışında eğitim başlığı altında ülkeden uzaklaşmaya başlıyorlar. Kızıl'ın en büyük dertlerinden biri bu. '' Arkadaşlarım benden uzağa gitsinler istemiyorum. '' diye ağlayan biriyim sonuçta. Her neyse Şeftali gidiyor şimdi de. Amerika'ya gidiyor birde, hemde en iyi okullarından biri olan Penn'e gidiyor. Ağlamaklı bir ruh halindeyim bu yüzden. Nasıl benden bu kadar uzaklaşırsın diye ciğerlerimi söktüm ama nafile. Artık çok geç ve bütün bencilliğime rağmen onun için en iyisi bu olacak biliyorum, susuyorum. Beş koca yıl boyunca aynı sırada oturduk. Beraber kopya yazdık sıramıza, beraber çalıştık, didindik. Önce onu Hacettepe Tıp Fakültesi'ne gönderdim kendi ellerimle, tercihlerine ben yazdım. Şimdi ise yine Penn'e göndereceğim. Hemde bu bizim birlikte yapmak istediğimiz bir şeydi. Yurt dışında bir sene okumak istiyorduk ikimizde.. Şuan nasıl yapsam beni beklemesini sağlasam diye düşünmüyor değilim hani.. Ama benc